Kolombiya’da başkent Bogota yakınlarındaki kazılarda 1992’de gün yüzüne çıkarılan insan kalıntıları, yapılan genetik analizlerle tarihe ışık tuttu. Ulusal Üniversite Genetik Enstitüsü’nden araştırmacı Dr. Andrea Casas, yapılan karşılaştırmalarda Cundiboyacense platosunda bulunan bu insanların daha önce raporlanmamış bir genetik soya sahip olduğunu açıkladı.
30 kişiye ait kalıntılar incelendi
Keşif kapsamında yaklaşık 30 kişiye ait parçalı kalıntılar ve büyük ölçüde sağlam bir kafatası bulundu. Altı bireyin DNA dizilimi projeye dahil edilebilecek kadar sağlam çıktı. Diğer kalıntılar ise Panama’da bulunan gruplarla genetik benzerlik göstererek, 20 bin yıl önce Bering Boğazı üzerinden başlayan göç dalgasının bir parçası olduklarını ortaya koydu. Bering Boğazı, Amerika ve Asya kıtalarının birbirine en yakın olduğu nokta.
Checua topluluğunun akıbeti
Araştırmacılar, Checua halkının izole, göçebe bir avcı-toplayıcı topluluk olabileceğini düşünüyor. İklim koşulları, salgın hastalıklar veya yiyecek kıtlığı nedeniyle yok olmuş olabilecekleri belirtiliyor. Günümüzde bilinen hiçbir soy bağları bulunmuyor.
Farklı kafatası yapısı ve diş izleri
Fiziksel antropoloji profesörü Dr. Jose Vicente Rodriguez, Checua kafatasının bölgede bulunan diğer nüfuslarınkinden daha uzun yapıda olduğunu vurguladı. Dişlerde çürük yerine çene kemiğinde apseler gözlemlendi; bu da bireylerin enfeksiyon nedeniyle diş kaybı yaşamış olabileceğini gösteriyor.
Türkler ile benzeri özellikler var mı?
Kafatası biçimi: Checua kafataslarının uzun yapılı (dolikosefal) olması dikkat çekmiş. Orta Asya bozkır halklarında da uzun kafatası yapısına rastlanıyor ama bu, genetik bağdan çok dünya genelinde farklı topluluklarda ortaya çıkan bağımsız morfolojik özellikler olabilir.
Avcı-toplayıcı yaşam tarzı: Hem Checua hem de eski Türklerin erken dönemleri göçebe-avcı özellikler taşıyor. Ama bu, dünyanın farklı yerlerindeki tüm erken insan toplulukları için ortak bir özellik.
Beslenme: Checua’nın patates ve kök sebze ağırlıklı beslendiği, Türklerin ise hayvancılık ve tahıl tarımı üzerine yoğunlaştığı biliniyor. Burada belirgin bir benzerlik yok.
Beslenmede volkanların etkisi
Bilim insanlarına göre erken dönem toplulukların beslenme biçimleri, bölgede yaşanan volkanik patlamalar tarafından şekillendirildi. Yüzeyde yetişen bitkilerin zarar görmesi, insanları patates ve yumru kökler gibi yer altı sebzelerine yönlendirmiş olabilir.