Araştırmaya göre, sabit bisiklet kullanan 33 katılımcıdan her biri 4 bin metrelik parkuru tamamlarken belirli aralıklarla 30 saniyelik süreleri tahmin etmeleri istendi.
Katılımcılar, gerçek zamandan ortalama yüzde 8-9 daha kısa bir zaman dilimini ’30 saniye’ olarak algıladı. Yani egzersiz sırasında zaman onlara daha yavaş akıyormuş gibi geldi.
Araştırmacılar üç farklı koşul denedi:
Tek başına sürüş,
Görsel bir rakibe karşı sürüş,
Gerçek bir yarış ortamı.
Ancak sonuç değişmedi: Ne rakibin varlığı ne de artan efor düzeyi, zaman algısını etkilemedi.
Katılımcılar ister yalnız, ister rekabet içindeyken pedal çevirsin, zamanı benzer şekilde değerlendirdi.
Uzmanlara göre bu bulgular, sporcularda ‘tempo tutma’ ve ‘zamanlama’ becerilerinin ne kadar kritik olduğunu gösteriyor.
Özellikle profesyonel atletlerin yarış sırasında doğru hızda kalabilmeleri için bu algıyı iyi yönetmeleri gerekiyor.
Araştırma, Brain and Behavior dergisinde yayımlandı.
Einstein’ın genel görelilik teorisine göre zaman, kütle ve hızın etkisiyle esneyebilir. Yani bazı koşullarda ‘daha yavaş’ ya da ‘daha hızlı’ akıyor gibi gözlemlenebilir.
Spor sırasında yaşanan zamanın yavaş geçiyormuş gibi hissi, tabii ki uzay-zamanın bükülmesinden kaynaklanmıyor. Yine de, zihnimizin ve vücudumuzun egzersiz altındaki etkileri, zaman algımızı değiştirebiliyor.
Bilim insanları, dış uyaranların (örneğin rekabet ortamı, müzik ya da ışıklandırma gibi etkenlerin) zaman algısına etkisinin gelecekte daha geniş örneklemlerle incelenmesi gerektiğini vurguluyor.
Kısacası, uzmanlara göre spor yaparken zamanın geçmek bilmemesi sadece sıkılma nedenli değil, beynin fiziksel efor altındaki farklı çalışma biçiminden kaynaklanıyor olabilir.